Piękno w nas

Które skrywamy głęboko w sobie. Czy zawsze potrafimy je dostrzec mimo ułomności ciała.
Ciało jest jedynie narzędziem a prawdziwie ułomni jesteśmy gdy nasza dusza umiera.
Jak diament, nieskazitelna, bez rys, odbija tylko uczucia ale nie płonie ani się nie spala w proch.

Och powiedz , powiedz mi
czymże świat może obdarować nas
ubogich, w gonitwie życia
bez tchu by pragnąc płomienia
najszczerszego, czystego w ulotności
niemych ciał, doznać olśnienia
że miłość jest najświętszą z wszystkich
prawd pragnień ułomnego serca
które chce kochać i być kochane.

Ona bez ręki, on bez nogi – i tańczą balet, i to jak…
Historia dwojga ludzi silnych duchem.

"Centre Stage" – CCTV9

Ma Li była piękną, obiecującą i profesjonalną tancerką baletową, jednak w 1996 roku straciła swoją prawą rękę w wypadku samochodowym. Miała wtedy 19 lat. W wyniku tych wydarzeń jej chłopak zerwał z nią. Próbowała wtedy popełnić samobójstwo, ale rodzice ją uratowali. Miłość do rodziców dała jej siłę do życia. Zaczęła się uczyć jak żyć niezależnie. Nauczyła się pozostałą lewą ręką pisać i malować chińskie znaki, jak i wiele innych rzeczy, np. dbać o włosy, przycinać je, prać i gotować… Po kilku miesiącach otworzyła swoją własną małą księgarnię.

Pięć lat później, w 2001 roku, została zaproszona, by wziąć udział w piątych narodowych specjalnych zawodach sztuki dla niepełnosprawnych, które wygrała zdobywając złoty medal. Ten sukces dał jej nadzieję na powrót na ukochaną scenę. W 2002 r., przystojny młody człowiek – Li Tao – zakochał się w niej, ale ona uciekła od niego, ponieważ bała się, że zostanie znów zraniona. Zniknęła gdzieś w Pekinie.

Tao intensywnie jej szukał, pomimo silnego sprzeciwu swoich rodziców oraz kpin i szyderstw z ich strony. W końcu znalazł ją tańczącą w barze. Od tego momentu już nigdy nie rozdzielili się. Kiedy nadeszła epidemia SARS, byli zdruzgotani, gdyż wszystkie teatry zostały zamknięte. W 2004 roku Li Tao dostał licencję, by być prawowitym agentem Ma Li i próbował pomóc rozwinąć jej unikalny własny występ, numer pokazowy.

Pewnej zimnej, śnieżnej nocy, kiedy czekali na poranny autobus, po długim dniu dodatkowej pracy jako statyści przy kręceniu filmu, ona zapragnęła, by potańczyć z nim w padającym śniegu. Ona użyła tańca by opowiedzieć mu historię swojego życia od wypadku. Kiedy ten „taniec” zakończył się, on zrozumiał, że właśnie TO powinno być jej unikalnym występem.

We wrześniu 2005 r. Ma Li wpadła na 21 letniego młodego mężczyznę – był to Zhai Xiaowei. Trenował na narodową specjalną olimpiadę dla niepełnosprawnych, by wziąć udział w wyścigu rowerowym. On nigdy dotąd nie tańczył. Kiedy miał 4 lata spadł z traktora poważnie uszkadzając lewą nogę. Jego ojciec powiedział mu: „Doktor będzie musiał amputować twoją nogę. Czy boisz się?” On nie mógł zrozumieć w czym byłby inny, więc odpowiedział „Nie”. Na to jego tata: „Będziesz musiał stawiać wobec wielu wyzwań i trudności w życiu i nie obawiasz się?”. Wtedy Zhai Xiaowei zapytał: „Co to są wyzwania i trudności? Czy one dobrze smakują?”. Na to tata rzekł mu uśmiechając się przez łzy: „Tak, one są jak twoje ulubione cukierki, tylko musisz je zjeść wszystkie na raz.” Potem jego tata wybiegł z pokoju płacząc.

Zhai Xiaowei był zawsze bardzo optymistyczny i wysportowany z dużym poczuciem humoru. Próbował wysoko i daleko skakać, nurkować, pływać i jeździć na rowerze. Jego trener wierzył, że potrafi on zdobyć 2-3 złote medale w zawodach sportowych w specjalnej narodowej olimpiadzie dla niepełnosprawnych. Zhai Xiaowei nie mógł początkowo zrozumieć jak on mógłby „tańczyć”, tak więc Ma Li zaprosiła go, by zobaczył jej wykonanie „Hand in hand” z innym męskim aktorem. Poczuł wtedy, że zobaczył perfekcyjny taniec wypływający z głębi duszy i zgodził się spróbować.

Li i Tao potraktowali Xiaowei jak młodszego brata. Zamieszkali wspólnie pod jednym dachem ponad jeden rok intensywnie trenując i ćwicząc. Nie sposób sobie wyobrazić wyzwań i trudności, z którymi musieli się zmierzyć. On nie miał żadnego tanecznego przygotowania, a ona była perfekcjonistką. Wiele wzruszających historii znanych jest na ich temat. Wiele determinacji zostało włożone w ich taniec. Na przykład podczas 41 sekundy 3 minuty filmu przedstawiającego ich występ, Li trzymana za nogę i rękę wykonuje obrót w poziomie zatrzymując się tuż nad podłogą, jednak za nim udało się wykonać im to poprawnie, ona lądowała na twardej podłodze ponad 1000 razy!!! Gdy zaczęli nad tym ćwiczyć o godzinie 8 rano, to pierwsze prawidłowe wykonanie tego ruchu udało im się uzyskać dopiero po 8 wieczorem! Wszyscy oni ćwiczyli od godziny 8 rano do 11 wieczorem, dzień po dniu, aż na początku 2007 roku zostali we trójkę prawie bez pieniędzy…

Reszta to już historia. W kwietniu 2007 r. byli jednymi z 7000 uczestników czwartego narodowego konkursu tańca organizowanego przez TV CCTV. To był pierwszy przypadek, by do tego konkursu zakwalifikowała się niepełnosprawna para. Co więcej, zdobyli srebrny medal uzyskując wg ocen sędziów na 100 możliwych do zdobycia punktów aż 99,17. Ponadto zdobyli najwięcej głosów w śród publiczności. Po tym konkursie stali się narodowym hitem w Chinach.

Chiński taniec artystyczny