Mężczyzna

Jaki jest naprawdę?
Ponoć nieskomplikowany w obsłudze, ale czy tak właśnie jest?
Napewno myśli i zachowanie kieruje w konkretnie obranym przez siebie celu.
Działanie podpożądkowuje tak by osiągnąć to co zaplanował.
Obrana strategia ma na celu zaspokoić instynktowną potrzebę zakodowaną genetycznie.
Nie można zatem mieć mu tego za złe? Czy to jednak wystarczające usprawiedliwienie na wszystko?
Mężczyzna. Zdobywca, kolekcjoner, bezpardonowo zwodzi zwierzynę w pułapkę.
A kiedy ją już złapie, szybko się nudzi i poluje na następną ofiarę, która nie jest świadoma zagrożenia.
Pozostawiając po sobie haos, drogę usłaną trupami, całkowicie zapomionając o odpowiedzialności za popełnione mordy bez skrupułów.
Brak wyobraźni kiedyś doprowadzi go na skraj przepaści. Mogę jedynie współczuć osobnikom płci przeciwnej, że nie dostrzegają faktu jak bardzo są ograniczeni emocjonalnie. Wyrachowanie sprawia, że zapomnina czym jest prawdziwe zdobywanie zwierzyny. Przyjemność z polowania nie cieszy jeśli jest zbyt łatwe, to oczywiste, ale i zwierzyna jest coraz bardziej inteligentna i nieuchwytna co zmusza go do coraz wymyślniejszych forteli i pułapek by osiągnąć upragnioną ofiarę i posiaść ją jak własność.

Mężczyzna.
Wciąż niezmiennie intrygujący zwierz, który nieuchronnie dąży do samozagłady.